عبدالنبی

عبدالنبی . [ ع َ دُن ْ ن َ بی ی ] (اِخ ) ابن علی بن مهدی الحمیری . صاحب زبید. وی پس از مرگ برادرش مهدی به سال 559 هَ . ق . به امارت رسید و با ملوک یمن جنگ کرده و تمام اموال و ذخایر یمن بدو منتقل گردید وی سپاهیانی را که در جنگ میگریختند میکشت . عبدالنبی عالم به ادب بود و او را شعری است . اسبان و سلاحهای جنگی را در اصطبل ها و مخزنهای خود نگهداری میکرد و هیچ یک از افراد نمیتوانستند اسبی و سلاحی نزد خود داشته باشند و در مواقع ضرورت به اندازه ٔ حاجت بدانها اسب و سلاح میداد. همواره جنگهائی میان او و بلوک یمن ادامه داشت و سرانجام سلطان علی بن حاتم بر وی ظفر یافت و به سال 570 هَ . ق . به قتل رسید. (از الاعلام زرکلی ).