عبیدا
لغتنامه دهخدا
عبیدا.[ ع ُ ب َ دُل ْ لاه ] (اِخ ) ابن سعید یحیی ، مکنی به ابوقدامه و ملقب به سرخسی . از حفاظ و ثقات و رجال حدیث بود. در سرخس متولد و در نیشابور ساکن گشت . ابن حبان گوید: وی سنت را بسرخس آشکار کرد و مردم را بدان خواند. بخاری از وی 13 حدیث و مسلم 48 حدیث نقل کند. وی به سال 241 هَ . ق . در گذشت . (از الاعلام زرکلی ).