عتید

عتید. [ ع َ ] (ع ص ) حاضر و آماده . (از اقرب الموارد) (ترجمان عادل بن علی ) (منتهی الارب ) (آنندراج ). حاضر و مهیا. (غیاث اللغات ) : و قال قرینه هذا ما لدی عتید. (قرآن 23/50).
گر بدانی که شقیی یا سعید
آن بود بهتر ز هر فکر عتید.

مولوی .