عثیثة

عثیثة. [ ع ُ ث َ ث َ ] (ع اِ مصغر) مصغر عَثیثة، مته ٔ خرد و ضعیف . منه المثل عثیثة تقرم جلداً أملساً؛ یعنی کرمک ضعیف پوست تابان را خوردن میخواهد، در حق کسی گویند که در چیزی فوق طاقت خود کوشش کند و نتواند که برسد و بر آن قادر شود. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (اقرب الموارد).