عدوةلغتنامه دهخداعدوة. [ ع ِدْ وَ ] (ع اِ) کرانه ٔ وادی . (منتهی الارب ). کنار رود. (مهذب الاسماء) (غیاث اللغات ). || جای بلند. عِدوة. ج ، عداء، عُدوات ، عُدیات . || درازی وپهنای چیزی و حد و نهایت آن . عِدو. (منتهی الارب ).
