عدوةلغتنامه دهخداعدوة. [ ع ُدْ وَ ] (ع اِ) مکان دور. (اقرب الموارد) (منتهی الارب ). || جای بلند. عِدوة. ج ، عداء، عُدوات ، عُدیات . || کرانه ٔ وادی . عَدوة. (از منتهی الارب ).
