عدیم
لغت‌نامه دهخدا
عدیم . [ ع َ ] (ع ص ) گول . || دیوانه . || نیازمند. درویش . (منتهی الارب ). ج ، عُدماء. || معدوم . (ناظم الاطباء). || گاه بمنزله ٔ کلمه ٔ نفی است که بر سر اسم معرف به الف و لام درآید و آن را منفی سازد و در حقیقت نوعی صفت مرکب درست کند چون عدیم الخیر، بی خیر.
- عدیم الحرکة ؛ بی حرکت .
- عدیم الرائحة ؛ بی بو.
- عدیم الرأس ؛ بی سر.
- عدیم الطعم ؛ بی مزه .
- عدیم الفضل ؛ بی خرد.
- عدیم المثال ؛ بی مثال . بی مانند.
- عدیم المثل ؛ بی مثل . بی مانند.
- عدیم النظیر ؛بی نظیر.
- عدیم الوفاء ؛ بی وفا.
- عدیم الحرکة ؛ بی حرکت .
- عدیم الرائحة ؛ بی بو.
- عدیم الرأس ؛ بی سر.
- عدیم الطعم ؛ بی مزه .
- عدیم الفضل ؛ بی خرد.
- عدیم المثال ؛ بی مثال . بی مانند.
- عدیم المثل ؛ بی مثل . بی مانند.
- عدیم النظیر ؛بی نظیر.
- عدیم الوفاء ؛ بی وفا.
