عذاب الفنج
لغتنامه دهخدا
عذاب الفنج . [ ع َ اَ ف َ ] (نف مرکب ) که عذاب اندوخته کند و بیلفنجد. و معنی ترکیبی ذخیره کننده واندوزنده ٔ عذاب و کنایه از دل آزار است :
توانگری به دل است ای گدای با صد گنج
چو راحتی نرسانی مشو عذاب الفنج .
توانگری به دل است ای گدای با صد گنج
چو راحتی نرسانی مشو عذاب الفنج .
میرخسرو (از آنندراج ).