عزیزاء
لغتنامه دهخدا
عزیزاء. [ ع ُ زَ ] (ع اِ) سرین اسب و طرف آن . (منتهی الارب ). طرف و جانب وَرِک اسب . و گویند آن مابین بیخ دم اسب و سرین آن است ، و آن را عزیزی به قصر نیز خوانند. و تثنیه ٔ آن در مد عزیزاوان و در قصر عزیزیان شود. (از اقرب الموارد).
