عزیزخورلغتنامه دهخداعزیزخور. [ ع َ خوَرْ/ خُرْ ] (نف مرکب ) خورنده ٔ عزیز. که گرامی و ارجمندی را از میان بردارد و بخورد و فروبرد : وی خاک عزیزخور به خواری تن را عوض از جفات جویم .خاقانی .