عسراء
لغت‌نامه دهخدا
عسراء. [ ع َ ] (ع ص ) مؤنث أعسر. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). زنی که با دست چپ کار کند.(ناظم الاطباء). ج ، عُسر، عُسران . (اقرب الموارد).
- عسراء یَسَرة ؛ تأنیث أعسر یَسَر، و آن را عسراء یسراء نگویند. (از اقرب الموارد). زنی که با هر دو دست برابر کار میکند. (ناظم الاطباء).
|| عقاب عسراء؛ عقاب که پرهای نوک بال آن سپید باشد،و عقاب که پرهای جانب چپ آن بیشتر باشد نسبت به راست . (از منتهی الارب ). عقابی که در بالهای آن قوادم سپیدی باشد، و آنکه پرهای سمت چپ آن بیش از سمت راست باشد. (از اقرب الموارد). || (اِ) پر سفید نوک بال . (منتهی الارب ). قادمه ٔ سپیدرنگ . (از اقرب الموارد).
- عسراء یَسَرة ؛ تأنیث أعسر یَسَر، و آن را عسراء یسراء نگویند. (از اقرب الموارد). زنی که با هر دو دست برابر کار میکند. (ناظم الاطباء).
|| عقاب عسراء؛ عقاب که پرهای نوک بال آن سپید باشد،و عقاب که پرهای جانب چپ آن بیشتر باشد نسبت به راست . (از منتهی الارب ). عقابی که در بالهای آن قوادم سپیدی باشد، و آنکه پرهای سمت چپ آن بیش از سمت راست باشد. (از اقرب الموارد). || (اِ) پر سفید نوک بال . (منتهی الارب ). قادمه ٔ سپیدرنگ . (از اقرب الموارد).
