عسلوجة
لغتنامه دهخدا
عسلوجة. [ ع ُ ج َ ] (ع ص ) جاریة عسلوجةالنبات ؛ دوشیزه ٔ نرم و نازک اندام . (منتهی الارب ). جاریة عسلوجة النبات و القوام ؛ دختری نرم و ناعم . (از اقرب الموارد). || (اِ) شاخ نرم و سبز و آنچه نخستین برآید. (منتهی الارب ). عُسلوج . عُسلُج . رجوع به عسلج و عسلوج شود.
