عسیب

عسیب . [ ع َ ] (ع اِ) استخوان دنب و بن آن ، یا روئیدن گاه موی آن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). استخوان ذَنَب . (مخزن الادویة) : یستحب ّ فی الفرس قصر العسیب و هو عظم الذنب و جلده ، و لذلک قال بعض الاعراب «اختره طویل الذنب قصیرالذَّنَب » یعنی طویل الشعر، قصیرالعسیب . (صبح الاعشی ج 2 ص 22). || پشت پای . (منتهی الارب ). ظاهر و خارج قدم . (از اقرب الموارد). || پشت پر به درازی . (منتهی الارب ). ریش و پر از درازا. (از اقرب الموارد). || شاخ خرما برگ دورکرده که راست و باریک باشد. (منتهی الارب ). جرید از نخل که باریک و مستقیم باشد و خوص و برگ آن جدا شده باشد. (از اقرب الموارد). || شاخ خرما که برگ نیاورده باشد، و آن اندکی بالاتر از کَرب است . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || آنچه خوص و برگ آن روئیده باشد، پس آن همان سَعَف است . || کفتگی در کوه . (منتهی الارب ). شق و شکاف در کوه . (از اقرب الموارد). ج ، عُسبان (منتهی الارب ) (اقرب الموارد)، عسب [ ع ُ / ع ُ س ُ ] . (اقرب الموارد).