عشاری

عشاری . [ ع ُ ری ی ] (اِخ ) نام او حسین بن علی بن حسن بن محمد عشاری است . وی فقیه و اصولی و از اهالی بغداد بود. بسال 1150 هَ .ق . متولد شد و در فقه شافعی تسلط بسیار یافت بطوری که او را شافعی صغیر لقب دادند. بسال 1194 هَ .ق . برای تدریس از بغداد به بصره رفت و به سال 1195 هَ .ق . در آنجا درگذشت . او راست : دیوان شعر، حاشیه به شرح حضرمیه ٔ ابن حجر، تعلیقات بر جمع الجوامع محلی . او را خطی خوش بود و کتابهای بسیاری استنساخ کرده است . نسبت وی به عُشارة شهری از خابور است . (از الاعلام زرکلی از المسک الاذفر).