عشرت زای
لغتنامه دهخدا
عشرت زای . [ ع ِ رَ ] (نف مرکب ) عشرت زاینده . زاینده و ایجادکننده ٔ عشرت و طرب و کامرانی :
حامله ست اقبال مادرزاد او
قابله ش ناهید عشرت زای باد.
و رجوع به عشرت شود.
حامله ست اقبال مادرزاد او
قابله ش ناهید عشرت زای باد.
خاقانی .
و رجوع به عشرت شود.
