عشرت سرای
لغتنامه دهخدا
عشرت سرای . [ ع ِ رَ س َ ] (اِ مرکب ) عشرت سرا. عشرتخانه . عشرتگاه . محل عشرت و کامرانی :
بس شخص بینوا که ورا از علوّ قدر
عشرت سرای جنت اعلی مکان شود.
و رجوع به عشرت شود.
بس شخص بینوا که ورا از علوّ قدر
عشرت سرای جنت اعلی مکان شود.
سعدی .
و رجوع به عشرت شود.