عشوة

عشوة. [ ع ِش ْ وَ / ع ُش ْ وَ ] (ع اِ) کار ناپیدا نمودن و کردن . (منتهی الارب ). مرتکب کاری شدن بدون بیان و بینش . (از اقرب الموارد). عَشوة. و رجوع به عَشوةشود. || آتش که در شب از دور دیده شود، وشعله ٔ آتش . (منتهی الارب ). شعله ٔ آتش که در شب از دور دیده شود و به قصد آن بروند. (از اقرب الموارد).