عشوه گر

عشوه گر. [ ع ِش ْوَ / وِ گ َ ] (ص مرکب ) آنکه عشوه بکار برد. عشوه کار. عشوه ساز. (فرهنگ فارسی معین ). شوخ چشم و دلفریب و دارای ناز و کرشمه . (ناظم الاطباء). زراق :
بالابلند عشوه گر نقش باز من
کوتاه کرد قصه ٔ زهد دراز من .

حافظ.