عشوه دان
لغتنامه دهخدا
عشوه دان . [ ع ِش ْ وَ / وِ ] (نف مرکب ) عشوه داننده . ناز و غمزه دان . آشنا بطریق کرشمه و عشوه :
کو بتی کز عشق او یک شهر جان افشانده اند
زرّ و سر بر عشوه ٔ آن عشوه دان افشانده اند.
کو بتی کز عشق او یک شهر جان افشانده اند
زرّ و سر بر عشوه ٔ آن عشوه دان افشانده اند.
خاقانی .