عصمة
لغتنامه دهخدا
عصمة. [ ع ِ م َ ] (اِخ ) ابن جشم بن معاویه ٔ هوازنی عدنانی . جدّی است جاهلی ، و فرزندان او بطنی از جشم را تشکیل می دهند. ابوالاحوص عوف بن مالک تابعی از نسل او بوده است . (از الاعلام زرکلی از نهایة الارب و السبائک و جمهرةالانساب ).