عصمة
لغت‌نامه دهخدا
عصمة. [ ع ِ م َ ] (اِخ ) دختر محمدبن رشیدالدین دختر شمس ابرقوهی . از زنان محدث بود. و در رجب سال 711 هَ .ق . متولد شد و عمری طولانی کرد. طاووسی
بعضی کتب حدیث را نزد او فراگرفته است . (از اعلام النساء از الضوء اللامع سخاوی ).
بعضی کتب حدیث را نزد او فراگرفته است . (از اعلام النساء از الضوء اللامع سخاوی ).
