عصو

عصو. [ ع َص ْوْ ] (ع مص ) زدن کسی را به چوب دستی . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). به عصا زدن . (تاج المصادر بیهقی ) (غیاث اللغات ). || بستن جرح را. (از منتهی الارب ). ببستن جراحت . (تاج المصادر بیهقی ): عصا الجرح ؛ جراحت را بست . (از اقرب الموارد). || فراهم آوردن قوم را، بر نیک باشد یا بد. (از منتهی الارب ): عصا القوم ؛ قوم را جمع کرد و گرد آورد، بر شر یا خیر. (از اقرب الموارد).