عصیة

عصیة. [ ع ُ ص َی ْ ی َ ] (اِخ ) ابن خُفاف بن امری ءالقیس بن بهثة، از بنی سُلیم بن منصور. جدی است جاهلی و فرزندانش بطنی از سلیم از قیس عیلان از عدنانیه را تشکیل میدهند.و خنساء شاعره و أبوالعاج کثیربن عبداﷲبن بردة از والیان بصره ، و نیز جماعتی از صحابه از این بطن بوده اند. و حدیث «عصیة عصت اﷲ و رسوله » درباره ٔ گروهی ازآنان است ، چه آنها پیمان خود را با پیامبر اسلام (ص )نقض کردند و اصحاب «بئر معونة» را بقتل رساند. (از الاعلام زرکلی از فتح الباری و کتاب المناقب و امتاع الاسماع و جمهرة الانساب ). و رجوع به منتهی الارب شود.