عطاری
لغتنامه دهخدا
عطاری . [ ع َطْ طا ] (حامص ) شغل و عمل عطار. (فرهنگ فارسی معین ). شغل و پیشه ٔ دوافروش . (ناظم الاطباء). عِطارة. (از منتهی الارب ). رجوع به عطار و عطارة شود. || (اِ) دکان عطار. محل کسب عطار.(فرهنگ فارسی معین ). عطارخانه . رجوع به عطار شود.
