عطرسالغتنامه دهخداعطرسا. [ ع ِ ] (نف مرکب ) عطرسای . عطرساینده . || معطرکننده . خوشبوسازنده . (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به عطرسای شود. || (اِ مرکب ) سنگی که به روی آن عطر می سایند. (ناظم الاطباء).
