عطوی

عطوی . [ ع َ طَ ] (اِخ ) محمدبن عبدالرحمان بن ابی عطیه ، مکنی به ابوعبدالرحمان . از موالی بنی لیث بن بکر از کنانة. از شاعران دولت بنی عباس بود. زادگاه وی بصره بود و از متکلمان معتزله بشمار می رفت و بر مذهب حسین بن محمد نجار می بود. در روزگار متوکل شهرت یافت و با ابن ابی داود ارتباط داشت و از او بهره ها گرفت . عطوی در شرب نبیذ افراط می کرد و در مورد آن و نیز درباره ٔ فتوح اشعاری بسیار دارد. درگذشت او در حدود سال 250 هَ . ق . رخ داد. (از الاعلام زرکلی به نقل از سمط اللاَّلی و المرزبانی و لسان المیزان ). رجوع به فهرست ابن الندیم شود.