عفصی
لغت‌نامه دهخدا
عفصی . [ ع َ ] (اِخ ) احمدبن محمدبن بالویه عفصی مکنی به ابوحامدمحدث بود و حدیث را نزد ابوعبداﷲ بوشنجی در نیشابور، و محمدبن ایوب در ری ، و بشربن موسی و عبداﷲبن احمدبن حنبل در بغداد فراگرفت . عفصی در جمادی الاولای سال 343 هَ . ق . درگذشت . (از اللباب فی تهذیب الانساب ).
