عفیرة

عفیرة. [ ع ُ ف َ رَ ] (اِخ ) دختر عباد، از بنی جدیس ، ملقب به شَموس . از زنان شاعر عرب در جاهلیت بود او را اشعاری است در تشویق قبیله ٔ خود به شورش بر ضد ملک طسم ، و این شورش سبب به قتل رسیدن ملک طسم شد. (از الاعلام زرکلی به نقل از ابن الاثیر و الاغانی ). رجوع به اعلام النساء ج 3 شود.