عقل کلی
لغتنامه دهخدا
عقل کلی . [ ع َ ل ِ ک ُل ْ لی ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) عقل کل . (غیاث اللغات ) (آنندراج ). رجوع به عقل کل و عقل اول شود :
عقل کلی که از تو یافته راه
هم ز هیبت نکرده در تو نگاه .
عقل کلی که از تو یافته راه
هم ز هیبت نکرده در تو نگاه .
نظامی .
