عقیصة

عقیصة. [ ع َ ص َ ] (ع اِ) موی بافته و تاب داده . (از منتهی الارب ). دسته ای از موی که زن از گیسوی خود برگیرد و آن را تاب دهد سپس گره زند، تا تاب و چین آن باقی بماند آنگاه آن را رها سازد، وگویند انارمانندی است که زن از موی خود برگیرد و هردسته ای از آن را عقیصة گویند. (از اقرب الموارد). لاغ . ج ، عِقاص و عَقائص . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ).