علامه حائری

علامه حائری . [ ع َل ْ لا م َ ءِ ] (اِخ ) حاج شیخ عبدالکریم بن محمدجعفر مهجردی یا میجردی یزدی حائری . از اجله ٔ علمای طراز اول این عصر می باشد. در سال 1276 هَ . ق . در دهی بنام «میجرد» از دهات یزد متولد شد. پس از تکمیل مقدمات علوم عربی و ادبی رهسپار عتبات شده نزد حاج میرزا حسین شیرازی و شیخ فضل اﷲ نوری و آخوند ملا کاظم خراسانی و سیدکاظم و سیدمحمد اسپهانی فشارکی یزدی تلمذ نمود. در سال 1332 هَ . ق . از کربلابه سلطان آباد ایران مراجعت کرد و در سال 1340 هَ . ق . به قم رفته حوزه ٔ علمیه ٔ آنجا را تشکیل داد. و براثر توجه و اهتمام وی شماره ٔ طلاب این حوزه پانصد تن شد و تمام وسایل لازم ایشان فراهم شد و هر یک را به فراخور استعداد علمی و عملی خود وظیفه ای مقرر کرد. او در سال 1355 هَ . ق . وفات یافت و در سمت بالای سر حضرت معصومه (ع ) مدفون گشت . تألیفات وی عبارتست از: 1- تقریرات ، که تقریرات استاد خود سیدمحمد فشارکی است . 2- دررالفوائد فی الاصول ، که سه مرتبه در ایران چاپ شده است . 3- کتاب الرضا (ع ). 4- کتاب الصلاة که در تهران چاپ شده . 5- کتاب المواریث . 6- کتاب النکاح .
وی در قم دارای آثار خیریه ایست که از آن جمله است :1- بیمارستان قم . 2- قبرستان تازه ٔ قم در کنار رودخانه . 3- غسال خانه . 4- تعمیرات مدارس قم و ساختمان مرتبه ٔ فوقانی مدرسه ٔ دارالشفا و مدرسه ٔ فیضیه و چراغ برقی آنها. 5- کتابخانه ٔ مدرسه ٔ فیضیه ... (از ریحانةالادب ج 1 ص 32 از احسن الودیعه و الذریعة و غیره ).