علقمه ٔ عامری

علقمه ٔ عامری . [ ع َ ق َ م َ ی ِ م ِ ] (اِخ ) ابن علاثةبن عوف بن أحوص بن جعفربن کلاب بن ربیعةبن عامربن صعصعة. صحابی است و در دوره ٔ جاهلیت از بزرگان قوم خود بود. وی برای گرفتن میراث ابوعامر راهب بنزد قیصر رفت ولی قیصر آن را به کنانةبن عبد داد. علقمه پس از اسلام آوردن ، در عهد ابوبکر مرتد شد و به شام رفت . و دوباره به اسلام بازگشت و عمربن خطاب ولایت حوران را بدو داد و وی در آنجا درگذشت . وفات او را حدود سال 20 هجری نوشته اند. و حطیئة قصیده ای در مدح وی دارد. (از الاصابة ج 4 قسم اول ص 265) (از الاعلام زرکلی ).