علهاء

علهاء. [ ع َ ] (ع اِ) کژآگند. قزآگند. کج آگند. کچ آغند. جامه ای که درون آن به ابریشم کج پر شده باشد و روز جنگ پوشند. دو جامه ای که در آنها پشم شتر گذارند و در زیر زره پوشند. (ناظم الاطباء). دو جامه که در آن پشم شتر زنند و زیر زره پوشند. (منتهی الارب ) (از تاج العروس از صحاح ). دو جامه ای که در آنها پشم شتر زده میشود و شخص شجاع آنها را زیر زره میپوشد تا از ضربات نیزه محفوظ بماند. (از لسان العرب ) (از تاج العروس از المحکم ) (از متن اللغة). دو جامه ای که در آنها پشم شتر زنند و زیر زره پوشند تا از ضربات نیزه محفوظ دارد. (از اقرب الموارد). || (اِخ ) نام اسبی است . (از منتهی الارب ).