علیاری

علیاری . [ ع َ ] (اِخ ) حسن بن علی بن عبداﷲبن محمدبن محب اﷲبن محمدجعفر علیاری قراجه داغی تبریزی . اصولی و فقیه . وی بیش از ده سال در نجف اشرف اقامت داشت و نزد بسیاری از علما تحصیل کرد. سپس به تبریز بازگشت و در سال 1358 هَ . ق . درگذشت . او راست : 1- بدائع الاسلام فی شرح شرائع الاسلام . 2- جامع السعادة. 3- صراط النجاة. 4- مشکاة الاصول الی علم الاصول ، در سه مجلد. 5- مشکاة الانوار فی اصول الدین ، در دو مجلد. (از معجم المؤلفین ج 3 ص 256 از اعلام الشیعةآغابزرگ ج 1 ص 416). و نیز رجوع به حسن علیاری شود.