علی جابی زاده

علی جابی زاده . [ ع َ ی ِ دَ ] (اِخ ) ابن شاکر موستاری (علی فهمی بن ...)، مشهور به جابی زاده . ادیب بود. و در ابتدا در بلاد هرسک فتوی می داد سپس به قسطنطنیه مهاجرت کرد و در دارالفنون آنجا به سمت مدرس زبان و ادبیات عرب تعیین گردید. او راست : 1- حسن الصحابة فی شرح اشعار الصحابة، که در سال 1326 هَ . ق . از تألیف آن فراغت یافت . 2 - شرح لامیه ٔ ابی طالب که آن را «طلبةالطالب فی شرح لامیة ابی طالب » نامیده است . (از معجم المؤلفین بنقل از فهرس المؤلفین بالظاهریة. الجوهر الاسنی خانجی ص 106. معجم المطبوعات سرکیس ص 1366. فهرس دارالکتب المصریة ج 3 ص 85).