علی کسروی

علی کسروی .[ ع َ ی ِ ک ِ رَ ] (اِخ ) ابن مهدی بن علی بن مهدی کسروی اصفهانی بغدادی شافعی . مکنی به ابوالحسن . وی ادیب وحافظ و نحوی و شاعر و راوی بود. و پیش از سال 289 هَ . ق . در قید حیات بوده است . او راست : 1- الاعیاد و النواریز. 2- تأویل الاحادیث المشکلات الواردة فی الصفات . 3- کتاب الخصال ، که در آن اشعار و حکم و امثال راجمعآوری کرده است . 4- مراسلات الاخوان و محاورات الخلان . (از معجم المؤلفین ج 7 ص 247). صاحب معجم المؤلفین به مآخذ ذیل نیز اشاره کرده است : طبقات الشافعیه ٔ اسنوی ص 153. الفهرست ابن الندیم ج 1 ص 150. معجم الادباء یاقوت ج 15 ص 88. بغیةالوعاة سیوطی ص 356. کشف الظنون حاجی خلیفه ص 705. هدیة العارفین بغدادی ج 1 ص 678. ایضاح المکنون بغدادی ج 1 ص 220 و ج 2 ص 463.