علی حلی
لغت‌نامه دهخدا
علی حلی . [ ع َ ی ِ ح ِل ْ لی ] (اِخ ) ابن یوسف بن علی بن مطهر حلی ، ملقّب به رضی الدین . صوفی بود و در سال 710 هَ . ق . درگذشت . او راست : العددالتویة لدفع المخاوف الیومیة من الادعیة و الوظائف . (از معجم المؤلفین بنقل از ایضاح المکنون بغدادی ج 2 ص 96. فوائدالرضویه ٔ عباس قمی ج 1 ص 341. روضات الجنات خوانساری ص 397. تذکرةالمتبحرین ص 491. هدیةالعارفین بغدادی ج 1 ص 716).
