عمادالدین طبری

عمادالدین طبری . [ ع ِ دُدْ دی ن ِ طَ ب َ ] (اِخ ) حسن بن علی بن محمدبن علی بن محمدبن حسن طبری (یا طبرسی ) مازندرانی ، ملقب به عمادالدین و مشهور به عماد طبری و عماد طبرسی . از فقهای بزرگ امامیه و معاصر محقق حلی و خواجه نصیر طوسی بود. وی در سال 698 هَ . ق . حیات داشت . او راست : 1 - احوال السقیفة یا کامل السقیفة. 2 - الاربعون حدیثا فی فضائل امیرالمؤمنین (ع ) و اثبات امامته . این کتاب چون به نام بهاءالدین محمد جوینی (صاحب دیوان ) نوشته شده است آن رابه نام «اربعین بهائی » نیز می نامند. کتاب فوق نیز به همین جهت به «کامل بهائی » شهرت دارد. 3 - اسرارالائمة، یا اسرارالامامة، که در سال 698 هَ . ق . تألیف شده است . 4 - بضاعةالفردوس . 5 - تحفةالابرار، به پارسی ، در اصول دین . 6 - جوامع الدلائل و الاصول فی امامة آل الرسول . 7 - العمدة فی اصول الدین و فروعه الفرضیة و النقلیة. 8 - عیون المحاسن . 9 - الکفایة فی الامامة.10 - معارف الحقائق . 11 - مناقب الطاهرین فی فضائل اهل البیت المعصومین . 12 - المنهج فی فقه العبادات و الادعیة و الاَّداب الدینیة. 13 - النقض علی معالم فخرالدین الرازی . 14 - نهج الفرقان الی هدایةالایمان . (از ریحانة الادب ج 3 ص 127 از روضات الجنات ص 169 و الذریعة). و نیز رجوع به حسن طبری (ابن علی بن ...) شود.