عمادالدین
لغت‌نامه دهخدا
عمادالدین . [ ع ِ دُدْ دی ] (اِخ ) محمدبن صفی الدین ابی الفرج محمدبن نفیس ابی الرجاء حامدبن محمدبن عبداﷲبن علی بن محمود اصفهانی ، مکنی به ابوعبداﷲ وملقب به عمادالدین و کاتب و معروف به کاتب اصفهانی و عماد کاتب و ابن اخی العزیز. فقیه اواخر قرن ششم هَ. ق . رجوع به کاتب اصفهانی و عمادالدین کاتب شود.
