عمادالملک
لغت‌نامه دهخدا
عمادالملک . [ ع ِ دُل ْ م ُ ] (اِخ ) ابوالفضل . ممدوح انوری . انوری را قصیده ای است به مطلع:
چو شاه زنگ برآورد لشکر از مکمن
فروگشاد سراپرده پادشاه ختن
که ممدوح این قصیده در بعضی نسخ دیوان انوری «سید اجل عمادالدین ابوالفضل طورانی » و بعضی دیگر «صاحب اعظم جلال الدین احمد» و برخی «صدرالوزراء مختارالسلاطین خواجه جلال الدوله عمادالدین ابوالفضل » ذکر شده است . لیکن از دو بیت ذیل از همین قصیده :
جلال دولت و دین و عماد ملت و ملک
مدار داد و دیانت ، قرار فرض و سنن
جهان فضل ، ابوالفضل ، کز کفایت اوست
نظام ملک ، چنان کز نظام ملک حسن
چنین برمی آید که لقب این ممدوح «عمادالملک » است نه عمادالدین ، زیرا در هیچ یک از نسخ مضاف الیه عماد، «دین » نیامده است . همه جا «ملک » است . اما از شرح حال این شخص چیزی به دست نیامد.
چو شاه زنگ برآورد لشکر از مکمن
فروگشاد سراپرده پادشاه ختن
که ممدوح این قصیده در بعضی نسخ دیوان انوری «سید اجل عمادالدین ابوالفضل طورانی » و بعضی دیگر «صاحب اعظم جلال الدین احمد» و برخی «صدرالوزراء مختارالسلاطین خواجه جلال الدوله عمادالدین ابوالفضل » ذکر شده است . لیکن از دو بیت ذیل از همین قصیده :
جلال دولت و دین و عماد ملت و ملک
مدار داد و دیانت ، قرار فرض و سنن
جهان فضل ، ابوالفضل ، کز کفایت اوست
نظام ملک ، چنان کز نظام ملک حسن
چنین برمی آید که لقب این ممدوح «عمادالملک » است نه عمادالدین ، زیرا در هیچ یک از نسخ مضاف الیه عماد، «دین » نیامده است . همه جا «ملک » است . اما از شرح حال این شخص چیزی به دست نیامد.
