عمارة

عمارة. [ ع ُ رَ ] (اِخ ) ابن حمزةبن میمون ، از فرزندان عکرمة مولای ابن عباس . نام او در «معجم المؤلفین » بصورت عمارةبن حمزةبن مالک بن یزیدبن عبداﷲ، مولای عباس بن عبدالملک ، و در معجم الادباء به کسر اول آمده است . وی نویسنده و شاعر و شخصی زیرک بود و منصور و مهدی خلفای عباسی او را احترام و اکرام بسیار میکردند. و درباره ٔ کرم او اخباری عجیب نقل میشود. او در سال 156 هَ .ق . والی فارس در خوزستان و در سال 158 هَ .ق . عامل خراج در بصره بود.او راست : 1 - دیوان رسائل . 2 - رسالةالخمیس . 3 - الرسالة الماهانیة. (از اعلام زرکلی ). رجوع به مآخذ ذیل شود: ارشاد الاریب ج 6 ص 3، النجوم الزاهره ٔ ابن تغری بردی ج 2 ص 164، ثمارالقلوب ثعالبی ص 159، الشعور بالعور، رغبةالاَّمل ج 8 ص 144، معجم المؤلفین ج 7 ص 268، الفهرست ابن الندیم ج 1 ص 118، معجم الادباء یاقوت ج 15 ص 242، معجم الانساب زامباور ص 64 و حبیب السیر چ خیام ج 2 ص 235.