عمارتگه

عمارتگه . [ ع َ / ع ِ رَ گ َه ْ ] (اِ مرکب ) آبادانی . جای آباد. مقابل ویرانگه :
درخت و گل و سبزه ، آب روان
عمارتگهی درخور خسروان .

نظامی .

برون برد شه رخت از آن سنگلاخ
عمارتگهی دید و جایی فراخ .

نظامی .