عمدةالدین

عمدةالدین . [ ع ُ دَ تُدْ دی ] (اِخ ) محمدبن اسعدبن محمدبن حسین بن قاسم عطاری طوسی ، مکنی به ابومنصور و ملقب به عمدةالدین و مشهور به حفدة. فقیه شافعی نیشابوری در قرن ششم هجری . خاقانی قصیده ای در مرثیه ٔ این عمدةالدین دارد که یک بیت آن نقل میشود:
ز انفاس عمدةالدین در شرق و غرب بود
با امت استقامت و با ملت انتظام .
رجوع به ابومنصور حفده ، و مآخذ ذیل شود: ریحانة الادب ج 1 ص 332، تاریخ ابن خلکان ج 2 ص 45 و طبقات الشافعیة ج 4 ص 65.