عموهة

عموهة. [ ع ُ هََ ] (ع مص ) سرگشته گردیدن و دودله شدن . (از منتهی الارب ).دودِل شدن در گمراهی و سرگردان شدن در منازعه یا درانتخاب طریقی . (از اقرب الموارد). گویند که آن مانند عمی و نابینائی است با این فرق که عمی مطلق نابینائی است چه در بصر و چه در بصیرت ، اما عموهة اختصاص به بصیرت و بینائی معنوی دارد. (از اقرب الموارد از زمخشری ). چنانکه خداوند میفرماید: فی طغیانهم یعمهون .(قرآن 15/2)، (110/6)، (186/7)، (11/10)، (75/23). (از منتهی الارب ). عَمَه . عُموهیة. عَمَهان . عُموه . || بی نشان گردیدن زمین . (از منتهی الارب ).