عنایةالغتنامه دهخداعنایةا. [ ع ِی َ تُل ْ لاه ] (ع اِ مرکب ) توجه و لطف خداوند. || (اِخ ) آن را نام مردان نهند که در این مورد مصدر است بمعنی اسم مفعول ، یعنی مورد توجه خداوند.
