عنثج
لغتنامه دهخدا
عنثج . [ ع َ ث َ ] (ع ص ) بز کوهی فربه درشت اندام . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (آنندراج ). عُناثِج . رجوع به عناثج شود. || گشن فربه و درشت اندامی که در هنگام گشنی حالت فتور و سستی در وی پیدا شده و اعراض از آن کند. (ناظم الاطباء).
