عندهلغتنامه دهخداعنده . [ع َ ن َ دَ / دِ ] (از ع ، ص ، اِ) ج ِ عاند است که در زبان فارسی به کار رفته : اهل اسلام بدان التفات ننمودند و جز به عبده ٔ نار و عنده ٔ کفار و تشفی بدرک نار راضی نشدند. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 418).
