عوة

عوة. [ ع َوْ وَ ] (ع مص ) به معانی مصدر عُواء است . (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب ). رجوع به عواء شود. || (اِ) آواز و فریاد. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). || کون و بن .(منتهی الارب ) (آنندراج ) (اقرب الموارد). عُوّة. رجوع به عُوّة شود. || نشانی است از سنگ که بر زمین های سخت نصب کنند. (از اقرب الموارد از لسان ). || (اِخ ) نام مردی است . (منتهی الارب ).