عکردة

عکردة. [ ع َ رَ دَ ] (ع مص ) فربه شدن و توانا گردیدن . (از منتهی الارب ). فربه شدن و قوی گشتن و سطبر شدن و سخت و شدید شدن بچه وشتر. (از اقرب الموارد). || برگردانیدن ناقه کسی را بسوی مألوف خود با آن پسند نداشتن آن را. (از منتهی الارب ): عکردت ناقنی ؛ خواستم ناقه ٔ خود رابه قصد راهی سوار شوم ولی او بسوی مألوفان خود بازگشت در حالی که من مایل نبودم . (از اقرب الموارد).