عکلی
لغت‌نامه دهخدا
عکلی . [ ع ُ] (ص نسبی ) منسوب به عکل ، و آن بطنی است از تیمم . ولی اصح آن است که عکل نام کنیزی است از آن زنی از حمیر، و آن زن را عوف بن قیس بن وائل بن عوف بن عبد مناةبن ادبن طابخة بزنی گرفت و چون درگذشت عوف با این کنیزازدواج کرد و او فرزندان عوف را دایگی نمود لذا این فرزندان به نام «عکل » شهرت یافتند. (از اللباب فی تهذیب الانساب و معجم البلدان ). و رجوع به عُکل شود.
